BIR ŞEY VAR ARAMIZDA…

Daha gençken,  öğrenciyken, aşıkken, birine gönül düşürünce “açılmak durumu” devreye girerdi.Herşey apaçık ortadayken açılırdın.. günlerce karnın sancırdı, başın ağrırdı, için pırpır ederdi.. açılmak  zor işti..

Nahit Ulvi Akgün’ün nefis şiiri yetişirdi:Bir şey var aramızdaSenin bakışından belliBenim yanan yüzümdeDalıveriyoruz arada birİkimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belkiGülüşerek başlıyoruz sözeBir şey var aramızdaOnu buldukça kaybediyoruz isteyerekFakat ne kadar saklasak nafilebir şey var aramızdaSenin gözünde ışıldıyorBenim dilimin ucundaGençken şiirlerle aşk ilan ediyor, açılıyorduk..Sonu şiir gibi bitmese de şiirden medet umuyorduk gönül sancımızaBiz açılmak diyorduk, şimdi çıkma deniyor..Çıkma durumu için şiir var mıdır bilemiyorum,Modası geçmiş bir durum şimdi açılmak, ancak karşılık görsün görmesin gizli ve masum bi varolma hali vardı açılmakta…Çıkmak daha farklı bir şey…Açılmakta yatay bir çıkmaÇıkmada dikey bi açılmak vardır… belki de, her ikisi de aynı kapıya çıkıyordur kim bilir… herkesin gönül hizasındaHerkes kalbi ve hayalgücü kadar seviyor, açılıyor ya da çıkıyor…Sonuçta fazla açılınca boğuluyorsun, çok çıkınca düşüyorsun bir gün..Ama hep bu müthiş duygu hatırına bitmiyor macera:şimdibir şey var aramızdasenin gözlerinde ışıldıyorbenim dilimin ucunda…